داستان های ناگفته دانشجویان بین الملل از دانشگاه بیرجند

به گزارش روابط عمومی و اطلاع‌رسانی دانشگاه بیرجند، شیلا عیار دانشجوی کارشناسی‌ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه بیرجند است. او در یک خانواده تحصیل کرده در ولایت کاپیسا ولسوالی نجراب (افغانستان) درسال 1372 دیده به جهان گشود. تعلیمات ابتدایی را نزد استاد غوتی عیار فرا گرفته و سپس بدلیل وضعیت کشور افغانستان درآن زمان به شهر دوشنبه (تاجیکستان) مهاجرت کرد. هفت ماه بعد از مهاجرت، پدرش را در اثر یک سانحه هوای درسال 1380 در خواجه بهاءالدین تخار از دست داد و از آن پس مادرش در کنار 6 فرزند، مردانه ایستاد و شرایط تحصیل همه آنها را فراهم نمود. او به دلیل فوت پدر و نداشتن حامی، به همراه خانواده دوباره به کابل بازگشت و از کلاس دوم تا یازدهم را در مدرسه ابوالقاسم فردوسی گذراند. وی درکنار درس، کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی خطاطی، زبان انگلیسی، رایانه و ریاضی را هم فرا گرفت و کلاس دوازدهم را در مدرسه عبدالاحمد جاوید به اتمام رساند.

او در سال ۱۳۸۹ که به‌گفته خودش، سال تحول و انقلاب معنوی برایش بود، همزمان با تحصیل در مدرسه، در آموزشگاه‌های مختلف، زبان انگلیسی و قرآن تدریس می‌کرد. خانم عیار برای موفقیت در کنکور،‌ در سال ۱۳۹۰ کلاس‌های آمادگی را در آموزشگاه روفی نزد سیدبشیر روفی آغاز نمود و پس از آن با قبولی در کنکور، به دانشگاه تعلیم و تربیت شهید استاد برهان‌الدینی‌ربّانی در دانشکده تعلیمات اسلامی راه یافت و با نمراتی خوب فارغ التحصیل شد و بلافاصله مدرک تافل را از دانشگاه کاردان اخذ نمود. وی دراین مدت در پروژه‌ها و سمینارهای متنوع ظرفیت‌سازی شرکت نمود. درسال ۱۳۹۶ در مدرسه هیواد بگرام به عنوان استاد فعالیت نمود و به مدت ‌دو سال نیز در یکی از وزارتخانه ها مشغول کارهای اداری بود و لیکن پس از تحولات اخیر کشور افغانستان، جهت ادامه تحصیلات تکمیلی روانه ایران و دانشگاه بیرجند شد.

خانم عیار در گفتگوی صمیمانه‌ای با روابط عمومی و اطلاع‌رسانی دانشگاه بیرجند شرکت کرد و در خصوص چگونگی مهاجرتش به ایران و تحصیل در دانشگاه بیرجند گفت: از یک سو به دلیل اینکه برادر و دوستانم در اینجا درس می‌خوانند و از سوی دیگر با توجه به اینکه تمام فرصت‌ها در کشورم برای من محدود شده بود و من هم آدمی نبودم که تسلیم شرایط موجود شوم، درس خواندن را ترجیح داده و پس از بررسی‌های لازم، دانشگاه بیرجند را انتخاب کردم. هم‌اکنون حدود 9 ماه هست که در ایران زندگی می‌کنم. نکته‌ای که باید بگویم این است که تحصیل در ایران خوب است اما اینکه زبان نوشتاری و گفتاری اینجا با ما کمی تفاوت دارد، پیشرفت در دروس را برایم در ابتدای کار اندکی سخت می‌کرد ولی به مرور به شرایط عادت کرده‌ام. چیزی که در این سفر خیلی برایم جالب بود این است که همه بچه‌های ایران، بدون کمترین کسالت و خستگی درس می‌خوانند و گاهی برای درس خواندن تا صبح بیدار می‌مانند.

او در ادامه گفت: هم‌زبان بودن ما با ایرانیان یک نقطه قوت بسیار مهم است که خیلی زود افهام و تفهیم صورت می‌پذیرد و نکته حائز اهمیت دیگر، این است که در ایران و خصوصا بیرجند و دانشگاهش به ما خیلی احترام می‌گذارند و در مسائل مختلف با ما همکاری می‌کنند که این موضوع واقعا برای ما خوش‌آیند است. دروس ما بیشتر کلاسیک است و نیاز است که بروزتر شده و انتظار می‌رود مطالب با جذابیت بیشتری ارایه شود. گاهی بعضی از اساتید با خستگی وارد کلاس می‌شوند و بصورت یکنواخت تدریس می‌کنند و این موضوع ممکن است بر روی دانشجویان هم تاثیر بگذارد. از دیگر نکات مثبت دانشگاه بیرجند نزدیک بودن آن به محل سکونت و همچنین امکانات رفاهی خوب آن است.

او به دانش‌آموزان و دانشجویان غیرایرانی برای ادامه تحصیل در دانشگاه بیرجند توصیه کرد که ظرفیت خود را بسنجند و مرتبط به رشته مورد علاقه‌شان درس بخوانند، مقدمات و پایه را قوی سازند، و از فرهنگ و هنر این سرزمین بخوبی بیاموزند و با دست پر به کشورشان برگردند، چرا که فرصت‌ها مانند ابرهای بارانی هستند که دایم بر سر ما نخواهند بارید و اگر اندکی از آن غفلت نمایم، قطعا شکوفا نخواهیم شد.

وی پیشنهاداتی جهت بهبود عملکرد دانشگاه بیرجند به شرح ذیل ارائه کرد:

1- برای دانشجویان بین‌الملل قبل از آغاز دروس، شش ماه آموزش زبان فارسی تدریس شود.
2- در بخش‌های پژوهشی که درآمدزا نیز هست، از دانشجویان بین‌الملل استفاده شود، چرا که سبب افزایش انگیزه آنان در امر آموزش گردیده و از ظرفیتهای علمی و توانایی‌های آنان بیشتر استفاده می‌شود، همچنین افزایش مهارت و توانمندی آنان برای هر دو کشور مفید است.
3- فضای سبز در حد امکان گسترش پیدا کند.
4- کلاس‌های آموزش هنر و مهارت، بیشتر در روزهای پنجشنبه و جمعه برگزار گردد تا بهتر بیاموزیم.
5- درصورت امکان در هر دانشکده یک بوفه پیش‌بینی شود. 
6- اساتید، با اخلاصی که دارند، دانشجویان بین‌الملل را بیشتر راهنمایی و تشویق کنند.

وی در پایان اظهار امیدواری کرد تا اساتید دانشگاه بیرجند، علیرغم تمرکز بیشتر بر روی ظرفیت و توانایی دانشجویان پسر، از دانشجویان دختر نیز حمایتهای بیشتری نمایند تا از درس خواندن دلسرد نشوند چرا که فقط معلم است که می‌تواند با راهنمایی‌های سازنده خود موجب شکوفایی استعداد محصلین گردد.